Zaburzenia oddychania podczas snu

CPAP
Po raz pierwszy urządzenie do wytwarzania CPAP zostało zastosowane przez Sullivana w 1981 roku. Obecnie jest to podstawowa metoda leczenia nieinwazyjnego OBS. Mechanizm korzystnego działania CPAP u chorych na OBS polega na pneumatycznym usztywnieniu górnych dróg oddechowych. Napływające pod dodatnim ciśnieniem powietrze zapobiega zapadaniu się miękkich części gardła, eliminując w ten sposób chrapanie i bezdechy. Aparat CPAP składa się z pompy generującej powietrze pod stałym dodatnim ciśnieniem, elastycznej rury łączącej pompę z maską, maski nosowej lub twarzowej oraz czepca mocującego maskę na głowie. CPAP może być wyposażony w funkcję „ramp” zapewniającą stopniowe, płynne zwiększanie ciśnienia w ciągu 5–30 minut do zalecanej wielkości leczniczej, co znacznie ułatwia choremu przystosowanie się do aparatu i zaśnięcie, oraz funkcję EPR obniżającą ciśnienie przy wydechu. Innym udogodnieniem może być nawilżacz w celu zmniejszenia wysychania śluzówek jamy ustnej.
Leczenie za pomocą CPAP należy stosować u wszystkich chorych z ciężką postacią OBS (AHI> 30) oraz u osób z umiarkowaną postacią choroby, u których stwierdza się obecność lub ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych. Ostatnio wykazano również korzystny efekt takiego leczenia u chorych z łagodną postacią OBS i obecnością wyraźnie nasilonych dolegliwości charakterystycznych dla tej choroby (szczególnie senności dziennej). Z drugiej strony istnieją doniesienia, że nawet u chorych z dużymi wartościami AHI (> 30), ale bez nadmiernej senności w czasie dnia leczenie za pomocą CPAP nie poprawia jakości życia, koncentracji, zdolności poznawczych, koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz nie wpływa na wartości ciśnienia tętniczego krwi.
Wskazania:
1.    wszyscy chorzy z AHI > 30,
2.    chorzy z AHI >15 oraz obecnością:
a)    nasilonej senności w czasie dnia (>10 pkt. w skali senności Epworth),
b)    powikłań  sercowo-naczyniowych.

AutoCPAP
Aparat autoCPAP został skonstruowany w celu zwiększenia akceptacji leczenia. Urządzenie to rozpoznaje okresy zwiększonego oporu w drogach oddechowych, na przykład w czasie spania na plecach lub w fazie REM i generuje wówczas wyższe wartości ciśnienia niż gdy chory śpi na boku i skłonność do zapadania się miękkich części gardła jest znacznie mniejsza. Coraz częściej w laboratoriach snu aparaty autoCPAP stosuje się do ustalenia ciśnienia terapeutycznego. Istotną zaletą aparatu jest możliwość kontroli i monitorowania skuteczności stosowanego leczenia bez konieczności hospitalizacji chorego. Jednak przy dobrej tolerancji tradycyjnego zestawu CPAP, aparat autoCPAP nie powinien być stosowany jako urządzenie z wyboru, zwłaszcza, że koszt jego zakupu jest większy.

Wskazania do zastosowania autoCPAP są następujące:
1.    Ustalenie ciśnienia leczniczego podczas PSG, które później będzie zastosowane w zwykłym CPAP u chorych z umiarkowanym lub ciężkim OBS.
2.    Ustalenie ciśnienia leczniczego do planowanej terapii aparatem automatycznym bez badania PSG u chorych z OBS bez istotnych chorób współistniejących.
3.    Uustalenie stałego ciśnienia leczniczego do stosowania w zwykłym aparacie CPAP bez badania PSG u chorych z OBS bez istotnych chorób współistniejących.

VPAP (BiLEVEL)
Aparat skonstruowany został z myślą o chorych wymagających wysokich wartości ciśnienia terapeutycznego i nietolerujących aparatu CPAP. Aparat BPAP tłoczy podczas wdechu powietrze pod zalecanym ciśnieniem terapeutycznym, natomiast podczas wydechu ciśnienie to jest znacznie niższe, co często znacznie poprawia tolerancję leczenia.

Wskazania:
1.    Stałe leczenie u chorych ze złą tolerancją apa- ratu CPAP, szczególnie w przypadku koniecz- ności stosowania ciśnienia terapeutycznego w CPAP większego niż 14 cm H2O.
2.    Obecność epizodów obturacyjnych podczas
stosowania aparatu CPAP przy ciśnieniu 15 cm H2O.