Zaburzenia oddychania podczas snu

Centralny bezdech senny charakteryzuje się występowaniem w czasie snu epizodów zatrzymania oddychania na skutek utrudnienia lub przerwania przewodzenia nerwowego lub chorób płytki nerwowo-mięśniowej nerwów zaopatrujących mięśnie oddechowe, które prowadzą do zaburzeń wentylacji i wymiany gazowej.

Idiopatyczny CBS
Przyczyną idiopatycznej postaci CBS jest „niestabilność” ośrodka oddychania w czasie zasypiania lub rzadziej w fazie NREM snu. Nawet niewielkie zwiększenie wentylacji w czasie snu powoduje obniżenie PaCO2 poniżej progu bezdechu i zatrzymanie oddychania. Następstwami ICBS są: łagodna hipoksemia w nocy (bezdechy są krótkie, cykl oddechowy nie przekracza 45 s), częste przebudzenia oraz fragmentacja snu (wydłużenie stadium N1 i N2 kosztem stadium N3). Nadmierna odpowiedź oddechowa na CO2 powoduje również obniżenie ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla w okresie czuwania (PaCO2 < 40 mm Hg jest typowym zjawiskiem u chorych na ICBS).
Powyższa postać CBS (nie obejmuje oddychania Cheyne’a-Stokesa i oddychania okresowego) jest rozpoznawana  w  przypadkach  gdy spełnione są następujące kryteria:
1.    Pacjent zgłasza przynajmniej jeden z poniższych objawów:
a)    nadmierna senność dzienna,
b)    częste przebudzenia w czasie snu lub bezsenność,
c)    duszność przy przebudzeniu.
2.    W PSG stwierdzono co najmniej 5 bezdechów centralnych na godzinę snu.
3.    Powyższe zmiany nie są związane z innymi zaburzeniami snu, chorobami (w tym neurologicznymi) lub stosowaniem leków i innych substancji.